Magdalena Cerezo, 1990'ların başında ürettiği ve kendisine olağanüstü bir ifade özgürlüğü sağlayan iki öncü piyano eseri temelinde performans ve ses sanatı arasındaki sınırları araştırıyor.
Eserler hakkında
Doksanlı yılların başları yeni fikir arayışlarıyla karakterize edildi; avangard denilen şeyin bir gelenek haline geldiği bir dönemdi. SZENARIUM'daki eserler bu döneme aittir: Sergei Zagny'nin "Sonata" (1990) ve María de Alvear'ın "La tonta del bote - The Stupid from the Pot/The Feminine Divine" (1991). İlginçtir ki, her ikisi de neredeyse benzerlikler kadar farklılıkları da paylaşıyor. Her ikisi de 1960 yılında, sırasıyla Rusya ve İspanya'da, o dönemde çağdaş müziğin merkezinden çok uzakta olan ülkelerde doğdular. Bu durum, belki de farkında olmadan, Avrupa ana akımından gelen etkileri kendi kültürel gelenekleriyle birleştiren benzersiz sanatsal sesler geliştirmelerini sağladı.
Eserler piyanoyu daha 'geleneksel', klavye merkezli bir şekilde ele alsa ve özellikle Zagny tonalite dostu bir dil kullansa da, yapı, biçim ve dramaturji açısından şaşırtıcı ve yenilikçi unsurlarla doludur. Her iki eserin de dikkat çekici bir yönü, icracıya tanınan büyük özgürlüktür. Geniş bir talimat listesinden seçim yaparak (Zagny) ya da seyrek bir notasyonun (de Alvear) ardında saklı olan anlamı arayarak partisyonu tamamlamalı, hatta son haline getirmelidir.
Cerezo, bu eserleri yorumlarken her bir parça için bir tür içsel senaryo geliştiriyor. Bu yaklaşım, zamanlama, geçişlerin rolü veya tekrarlanan bölümler veya armoniler içinde farklı müzikal figürlerin varlığı gibi hususları bilinçli olarak şekillendirmesine olanak tanır. Sonuç, sadece notaların yeniden üretiminin ötesine geçen ve beste ile yorum arasındaki sınırları ustalıkla araştıran zengin bir yorumdur.